خانه جلال آل احمد و سیمین دانشور

خانه تاریخی جلال آل احمد و سیمین دانشور

شایسته دریافت پلاک نقره ای میزان معماری

مشخصات پروژه:

نام پروژه: مرمت و بازسازی خانه جلال آل احمد و سیمین دانشور

نام کارفرما: شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران

موقعیت پروژه: تهران، میدان قدس، خیابان باهنر، خیابان رمضاني، خیابان رهبري کوچه سماوات، بن بست ارض، شماره 1

کاربری پروژه: خانه موزه

مدیر پروژه: فرزاد رستمی فر

طراحان : فرزاد رستمی فر، علی احمدی خطير. علیرضا شهامت نژاد. . حامد مهدوی ، مهدی زندپور

تیم طراحی پروژه طرح مرمت : فرزاد رستمی فر

مهندس معمار همکار: علی احمدی خطير ، مهدی زندپور ، علیرضا شهامت نژاد ، حامد مهدوی

تیم سازه پروژه:

مهندس سازه : دانیال رضایی نیک

تیم تاسیسات پروژه

مهندس تاسیسات امین صاحب جمع

مشخصات زمین پروژه

تعداد طبقات: دو طبقه خانه قدیمی

تفکیک کارپری طبقات:

خانه مسکونی ، وقف توسط سیمین در سال 1390 . واگذاری به شهرداری و تبدیل به خانه موزه

سطوح اشغال

مساحت زیربنا: 450 متر مربع

توضیحات:

بی تردید شناخت بنای تاریخی لاجرم بر تغییر آن مقدم است، شناخت مذکور به هر حال فرآیندی یک سویه نیست و بلافاصله در گام بعد پرسش بسیار ارزندهای مطرح می شود مبنی بر این که: “چه کسی قرار است آموزش دهندگان بهره برداران را آموزش دهد؟” درک موثر این فرآیند نمی تواند از تاملی منفعل حاصل شود، بلکه از روندی جدی و همه جانبه نشات خواهد گرفت. بنابراین وظیفه اصلی نه درک بنا به تنهائی که تغییر آن است. از آنجا که ارائه روایتی یک جانبه از این شعار امکانپذیر نیست، تأمل باریک بینانه در خصوص دریافت ها، نقدها و ارزیابی آنها از جمله اقدامات معنادار در تدوین سناریوی مرمت و احیاء خانه تاریخی قلمداد می شود. بنابر فرضیات فوق، مسئله فضا به گونه ای اعجاب آور در ابعادی فراتر از بنا، و به وسعت شهر، منطقه و محله و شاید در حدود برشی جانانه از زندگی جلال و سیمین ]1390-1329 [اهمیت خواهد یافت خانه ی تاریخی سیمین و جلال از آنجا که از حیث شخصیت فرهنگی و ادبی این دو نفر مهم است، بهتر است که به جای استفادهی موزه ای و ایستا، این خانه بازسازی امتداد اتفاقات فرهنگی آن باشد. یعنی به فعالیت هایی که در این خانه صورت می گرفته و نقشی که در تاریخ ادبیات و هنر و سیاست این کشور داشته است توجه کنیم. این خانه روایتی دارد و داستان ها و وقایعی را در خود جای داده است که موقعیت آن را در تاریخ معاصر ادبیات و سیاست و فرهنگ ایران بی نظیر می کند، نزدیکی جلال به خانه ی نیما و حضور پیوسته نیما در این خانه، جلسات متعدد چند نفره با دوستان شاعر و نویسنده، حضور پررنگ سیمین در سال های پس از جلال در خانه و روایت هایی که گاه و بیگاه در یادداشت های داستان نویسی نویسندگان معاصر مانند می خوانیم و … از این قبیل است، یکی از مهمترین دغدغه های بهره برداران از خانه های تاریخی و خانه موزه ها «تضمین نمودن رونق و سرزندگی و پاسخگویی عملکردی و موفقیت در انتقال پیام» است. مشکل اصلی ای که خانه موزه ها را مدتی پس از افتتاح تهدید می نماید، سکون ، خلوتی و مهجور بودن آنهاست