دیبدو فرانسیس کِرِه

دیبدو فرانسیس کِرِه

معمار: دیبدو فرانسیس کره DIEBEDO FRANCIS KERE

ملیت: بورکینافاسو

محل تحصیل: دانشگاه فنی برلین

سال تولد: 1965

جوایز: آقاخان 2004 ، هلسیم 2012

دیبدو فرانسیس کره متولد سال 1965 در گاندو(1) بورکینافاسو و فارغ التحصیل دانشگاه فنی برلین است. به موازات فعالیت مطالعاتی وی بنیاد کره و در سال 2005 شرکت معماری کره را تاسیس کرد. پروژه های ساخته شده کره موفق به دریافت جایزه آقاخان در سال 2004 برای مدرسه ابتدایی گاندو و جایزه جهانی هلسیم(2) 2012 شده است.

کره تجربه طراحی معماری در کشورهای بورکینافاسو، مالی،کنیا، اوگاندا، آلمان و ایالات متحده داشته است. در سال 2017 طراحی گالری سرپنتین (3) در لندن به او سپرده شد. وی در دانشگاه های هاروارد و آکادمی معماری مندریسیو (4) سوئیس تدریس کرده و همچنین در سا ل2017 کرس استادی طراحی معماری و مشارکت در دانشگاه فنی مونیخ را پذیرفت.
کره در هفت سالگی توسط پدرش از روستای گاندو، برای تحصیل به شهر فرستاده شد. پس از تحصیلات مقدماتی و اخذ بورسیه از جامعه کارل دویسبورگ (5) در آلمان، رشته معماری را انتخاب کرد. پدر زمان تحصیل و با کمک دوستانش موسسه کره را تاسیس کرد . از جمله اقدامات او ترکیب آموخته هاش در اروپا با روش های ساخت سنتی در بورکینافاسو بود. نتیجه این فعالیت ساخت مدرسه ای بود که کره در سال 2004 به عنوان پروژه فارغ التحصیلی از دانشگاه ارائه کرد. دبستان گاندو موفق به دریافت جایزه آقاخان در سال 2004 شد.

گفتگو با کره:

به دنبال تم دوسالانه ونیز “مردم در معماری ملاقات می کنند” که به طبیعت و ویژگی جمعی معماری توجه دارد، می خواهم از شما بپرسم چگونه در روستاهای آفریقایی معماری تجربه می شود و چگونه مشارکت در ساخت و ساز چگونه است؟

معماری در سنت آفریقایی یک واقعیت اجتماعی است. هرکسی که نیاز به ساختن یک خانه در روستا داشته باشد، ابتدا میبایست به طور کلی اجازه ساخت بر روی یک قطعه خاص زمین اخذ شود. نخست، باید تأکید کنم که نیازی به پرداختن پول برای داشتن زمین و ایجاد یک خانه احاطه شده با یک باغ کوچک نیست. این یک ضرورت اولیه است.
دوم، اگر شما یک خانه بسازید، نمیتوانید آن را به تنهایی انجام دهید. این یک حرکت جمعی است که جامعه روستا را شامل می شود و همه شرکت می کنند. معمولا ما از خاک رس استفاده می کنیم؛ زنان از آب مراقبت می کنند، مردان آن را با خاک رس ترکیب می کنند و کودکان به شیوه خود کمک می کنند. همه در کار ساخت و ساز شرکت می کنند. کسانی که می توانند دیوارهای مستقیم را بسازند، بنایی می کنند و دیگران به همان اندازه که می توانند کمک می رسانند. کسانی هم که قادر به ساختن نشستن نیستند مشاوره می دهند. این گروه عمدتا سالخورده هشدار می دهند: “توجه به بارش باران، توجه به باد، جهت ساخت ”
بنابراین شما واقعا نمیتوانید بگوئید که یک برنامه از قبل تعیین شده وجود دارد. معماری از طریق فرایند ساخت تعریف می شود.

چقدر انتقال شنیداری سنتی از دانش مهم است؟

انتقال صحیح دانش یک واقعیت است. سالخوردگان ، نگهبانان خاطره جمعی از فرآیند و چگونگی ساخت هستند. با توجه به شرایط آب و هوایی، فصول، باد انتقال صحیح دانش یک واقعیت است. سالخوردگان ، نگهبانان خاطره جمعی از فرآیند و چگونگی ساخت هستند. با توجه به شرایط آب و هوایی، فصول، باد هرچند امروز فعالیت ساختمان متفاوت است، اما روش همواره یکسان است.

در تجربه مدارس گاندو، روستایی که در آن متولد شده اید و خانواده تان در آن زندگی می کنند، چگونه توانستید سنت و مدرنیته را با هم ترکیب کنید؟

من علاقه مند هستم از نحوه ساخت و چگونگی همکاری با مردم شروع کنیم: این چیزی است که من در فضای عمومی به آن اشاره کردم. به طور معمول، در روستا، فضای عمومی یک فضای باز است. مردم زیر یک درخت بزرگ جمع می شوند و صحبت می کنند. با این حال، مدرنیته سیستم های آموزشی جدیدی را معرفی کرده است: ما به فضاهای جدید نیاز داریم، ما با ساختن مدارس، تا حدودی نقطه نظر را تغییر دادیم.

به طور معمول، زمانی که دولت تصمیم به ساخت یک مدرسه می کند، یک سازنده از بیرون به روستا فراخوانده می شود و با استفاده از یک سیستم استاندارد، شروع به ساختن می کند. البته، روستا زمین را برای ساختن ارائه می دهد. در عوض، من سعی می کنم از شیوه ای که مردم به کارشان عادت دارند،استفاده کنم. من به وجود یک حافظه جمعی ریشه دار باور دارم. همانطور که آنها خانه ها را می سازند و هر شخص سهمی کوچک دارد تا فرآیند ساخت و ساز امکان پذیر باشد؛ مشارکت من نیز در این فرآیند، فن آوری است.

البته من یک طرح دارم، اما در طول ساخت و ساز ، شکل آن تغییر می کند. زیرا بستگی به بسیاری از متغیرها دارد: در دسترس بودن مواد، تعداد افراد در دسترس و قیمت مصالح جدید و مدرن مثل فولاد از جمله این متغیرها هستند. ما باید بتوانیم آنها را در کنار هم قرار دهیم. قبل از شروع، جزئیات نهایی را نمی دانیم و جزئیات به طور مداوم در فرآیند ساخت شکل می گیرد. همانطوری که در ساختمان های سنتی، ساخت و ساز به شکل یک روند است.

اغلب در اروپا است. این یک واقعیت است. این همان چیزی است که برای من اتفاق افتاد. من در برلین تحصیل کردم اکنون سعی میکنم به عنوان یک پل عمل کنم. من به خانه برمی گردم. با مردمم تلاش می کنیم تا بدانیم چطور فناوری های جدید با سنت ها و مصالح محلی را بر اساس مسائل اقلیمی و اقتصادی ترکیب کنیم. ما به لحاظ پول غنی نیستیم، اما جماعت کثیری گرسنه دانش هستیم.

آیا الهام، ایده آل یا نیروهای اجتماعی از فرهنگ شما وجود دارد که شما بر اساس آن کار می کنید؟ چگونه سبک خلاق شخصی خود را توصیف می کنید؟

همانطور که گفتم ساختمان یک تجربه معمول در بورکینافاسو است که به عنوان یک حرکت مشارکت جویانه جمعی انجام می شود. من این مهم را اصل قرار دادم. این روش به مردم کمک می کند تا ارزش نهفته در سازه های ساخته شده را پیدا کنند. همچنین با به حداکثر رساندن استفاده از منابع ارزان تر به اقتصاد و شرایط زندگی مردم نیز کمک می کند. به همین دلیل من قادر به ساخت اولین مدرسه ابتدایی با تنها 50 هزار دلار بودم؛ یک شاهکاری که امروز امکان پذیر نخواهد بود.

من همچنین به اصل کار گروهی اعتقاد دارم چون ترس را از بین می برد ودر عین حال آن را با اعتماد و افتخار جایگزین می کند. با همکاری با هم، پروژه بهتر انجام میشودو نهایتا کار تمام شده بازتاب همه کسانی است که درساخت کمک کردند؛ و آنها از کار در ساختمان ها قدردانی می کنند، زیرا آن را به عنوان ایده های خود می بینند. من کار خود را به عنوان خلق فضا و ساختارهایی توصیف می کنم که واقعیت های محلی را در نظر می گیرد. سبک من تلاش برای استفاده از مواد طبیعی است . این روش در نقطه مقابل روش های ادغام مواد بسیار پیچیده است که هیچ کس نمی تواند آنها را به دست آورد. سبک من در مواجهه با مردمدر شکل طراحی بسیار ساده است که آنها می توانند درک کنند. این امر باعث می شود که آنها به عنوان بخشی از فرایند آموزش ببینند.

آیا درس هایی برای ساختن سازه ها در آفریقا از غرب وجود دارد و یا برعکس از آفریقا برای غرب؟ معماری همچنان یک حرفه و فرآیند رو به رشد در میان نسل جوان در آفریقا و برخی از نقاط در حال پیشرفت قاره های دیگر است. چه صحبتی دارید برای کسانی که می خواهند در مقیاس جهانی به میدان بروند؟

خوب، ساختارهای غربی از لحاظ آنچه که ما نوآوری فضایی می نامیم، بسیار پیچیده هستند، اما من فکر نمی کنم که آن چیزی را که در آفریقا انجام می دهم بخواهم در غرب تجربه کنم و یا برعکس انجام دهم؛ اما می توانم بگویم که مکان های عمومی بیشتری وجود دارد که مردم بتوانند در آن جمع شوند و به اشتراک بگذارند، که این به نوبه خود ایده اشتراک را تشویق می کند. برای کسانی که حرفه معماری و حرفه های دیگری دارند و در آفریقا و یا کشورهای در حال توسعه هستند، آنچه من می گویم، این است که در حرفه خود پرشور باشند. درمورد حرفه خود پژوهش کنید و برای ایده های جدید مهیا باشید. نگران نباشید مرزها را جابه جا کنید چون زمان شماست.

نظر شما در مورد معماری محلی بورکینا فاسو چیست؟ آینده معماری کشور خود را چگونه می بینید؟

این آینده است، اگر ما یاد بگیریم بگوییم ما مجبور نیستیم کاری را انجام دهیم که در زمان استعمار به ما گفته شده است. برخی از ساختارهای خوبی که ما توانستیم حفظ کنیم و اگر فقط آنها را برای خودمان حفط کنیم. اگر ما در مورد این مهم چیزهای زیادی یاد بگیریم، من مطمئن هستم که آفریقا آینده خوبی خواهد داشت.

حالا که شما هم در کشور خودتان و هم در خارج از آفریقا آفریقا فعالیت می کنید، آیا به یک شیوه یکسان به پروژه ها می پردازید؟

ایجاد فضاهای بزرگ برای مردم برای آمدن و لذت بردن از زندگی یک مسئله جهان شمول است. اگر شما باید با توجه به اقلیم و شرایط اقتصادی خاصی طراحی کنید، طبعا مسئله ابعاد ظریفی دارد. لازم است با آن ارتباط برقرار کنید و ببینید که چه چیزی در این شرایط امکان پذیر است. چه کاری می توانم در این مکان خاص برای ایجاد این فضا برای مردم انجام دهم؟

به چه شیوه پیشنهادی، کشورهای در حال توسعه بدون فضای عمومی مناسب باید به این مهم دسترسی پیدا کنند؟

ما انسان ها نیاز به فضا داریم. ما همچنین به منابع، مانند آب، انرژی و فضای عمومی نیاز داریم. من فکر می کنم که آن دسته از معماران که در آینده قادر به استفاده از این ها در یک روش هماهنگ برای ایجاد فضا هستند، بیشترین موفقیت را خواهند داشت. هیچ وقتی برای تلف کردن وجود ندارد. ما باید فقط با این مسائل روبرو شویم و به آن ها پاسخ دهیم. سپس ما بسیار موفق تر خواهیم بود. کسانی که فقط می خواهند آسمان خراش ها را ساختند فراموش کنید، آنها مجبور خواهند شد آسمان خراش های خود را باز کنند. برخی از نمونه های خوب وجود دارد که سطح عمومی، تراز همکف، همیشه در دسترس مردم است. این چیزی است که ما باید انجام دهیم، ما باید در مورد موقعیت انسان و نیازهایش فکر کنیم. شما باید منابع و فضا را پیوند دهید و در بهترین راه از آنها استفاده کنید. این چیزی است که من به همه توصیه می کنم.

پاویون سرپنتین . لندن . 2017

کره، طراحی پاویون را ، به فرصتی هیجان انگیز برای کشف ایده های جدید، روش های جدید شکل گیری فضا، مصالح جدید و روش های جدید استفاده از آنها تبدیل کرده است. این طرح ، حس نور و زندگی را برای پارک به ارمغان آورده است. با الهام از زادگاه خود در گاندو، کره یک نقطه مرکزی تجمع در نظر گرفته است. برای تقلید از سایبان درختی الهام گرفته شده از زادگاهش ، کره ، سقف چوبی گسترده ای را که توسط یک چارچوب فولادی ساخته شده ، به نمایش گذاشته است. این سقف با ایجاد جریان ملایم و آزاد هوا، پناهگاهی در برابر باران ها و گرمای تابستانی لندن باشد.

کره درباره طرح میگوید: “از همان ابتدا، ایده من برای تمرکز بر شکل درخت در منظر و طراحی چیزی در اطراف برای گردآوردن جامعه بود. “ما واقعا این مفهوم را تا حد ممکن در طرح تسری دادیم.” کره بخشی از تعهدش به طراحی اجتماعی و زیست محیطی بود و این در برنامه رویدادهایی که در غرفه برگزار می شود، شامل سمینارهایی برای بررسی سوالات جامعه و حقوق شهری نیز دیده شده است. وی گفت: “فضاهای عمومی که به خوبی طراحی شوند، محلی مناسب برای ملاقات و پایه و اساس یک جامعه سالم است. ارزش فضاهای این چنینی برای جامعه قابل اندازه گیری با مقیاس مالی نیست. به همین دلیل بسیار مهم است که فکر کنیم چگونه می توانیم بیشتر بسازیم.” (7)

پروژه:

مدرسه ابتدایی گاندو . 2001

کره برای تحصیل مجبور شد از روستا مهاجرت کند. در سال 2001 او پروژه ای را انجام داد که دیگر کودکان برای تحصیل مجبور به ترک روستا نباشند. وی به عنوان یک بومی از بورکینا فاسو با چالش های و کمبودهای فراوانی روبرو شد. هنگامی که او یک کودک بود، حدود 40 کیلومتر به روستای بعدی سفر کرد تا در یک مدرسه با نور و تهویه ضعیف آموزش ببیند. تجربه یادگیری در این محیط برای او بسیار تاثیر گذار بود. زمانی که او شروع به مطالعه معماری در اروپا کرد، تصمیم گرفت دانش خود را برای ساختن یک مدرسه جدید در روستای گاندو به کار گیرد. با حمایت از جامعه و بودجه تامین شده از طریق بنیاد کره ، ساخت اولین مدرسه ابتدایی را آغاز کرد.

طراحی مدرسه ابتدایی از یک لیست طولانی از پارامترها شامل هزینه، شرایط اقلیمی، دسترسی به منابع و امکان سنجی ساخت و ساز شکل گرفته بود. موفقیت این پروژه در رویارویی با همه محدودیت ها می باشد. به منظور به حداکثر رساندن نتایج با حداقل منابع موجود، مصالح عمدتا استفاده از ترکیبی از خاک رس و سیمان بوه است. خاک رس در منطقه در دسترس است و به طور سنتی در ساخت مسکن استفاده می شود. این تکنیک ساختمانی سنتی به شکلی مدرن اصلاح شد و به منظور ساخت ساختاری قوی تر در قالب آجر تهیه شد. آجرهای خاک رس دارای مزیت ساخت آسان و همچنین حفاظت حرارتی در برابر آب و هوای داغ هستند.

با این وجود، علیرغم طول عمر آنها، باید از بارانهای مضر با سقف کاذب محافظت شوند. بسیاری از خانه ها در بورکینافاسو دارای سقف فلزی هستند

که گرما را از خورشید جذب می کنند و فضای زندگی داخلی را به طور غیر قابل تحمل گرم می کنند. سقف مدرسه ابتدایی از فضای آموزش در داخل جدا شده است. یک سقف متخلخل با تهویه مناسب ایجاد شد. این سقف آجری با حداکثر تهویه اجازه می دهد تا هوای خنک از داخل پنجره ها جریان یابد و هوای گرم را از طریق سقف متخلخل خارج کند. به نوبه خود، اثرات زیست محیطی مدرسه با کاهش نیاز به تهویه مطبوع به شدت کاهش می یابد. هرچند طرح مدرسه توسط فرانسیس کره تهیه شده است، موفقیت این پروژه می تواند به مشارکت نزدیک مردم محلی مربوط شود.

دو سال پس از اتمام مدرسه ابتدایی گاندو، تقاضای زیادی از کودکان در منطقه وجود داشت. به سرعت معلوم شد که نیازهای آموزشی این دانش آموزان به شدت مورد نیاز میباشد. با حمایت قریب به اتفاق از روستاهای اطراف، طرح الحاق مدرسه با مشارکت اعضای آموزش دیده توسط فرانسیس کره در تکنیک های ساخت و ساز مدرن انجام شد.
مدرسه ابتدایی در مشارکت با اعضای جامعه گاندو ساخته شدو به یکی از مهمترین مشخصه های مهم منطقه تبدیل شد. بسیاری از الگوها ، مصالح و روش های ساخت مدرسه ابتدایی در طرح الحاقی نیز به کار گرفت هشد. همانند مدرسه ابتدایی، طرح الحاق نیز با بلوک های فشرده شده دست ساز ساخته شده است. استراتژی تهویه نیز همانند مدرسه ابتدایی می باشد. با این حال، بر خلاف مدرسه ابتدایی، شکل سقف به عنوان یک طاق تکمیلی طراحی شده است.