مجله تخصصی معماری و ساختمان نشریه معماری و ساختمان
اینفیلولیون
معماران مسئول: علی ذوالفقاری، امیر آرمانی اصل
معماران همکار: جواد نوروزی ، سینا صادقی
شرکت مشاور طرح و ساخت: سرای آفرینش ما
سفارش دهنده: مدیریت دانشکده معماری و شهرسازی سوره ؛
دکتر حسن اصانلو
دانشجویان: آرینا گروسی، دنا خاکسار، سید مصطفی میرهاشمی، زهرا بابایی، فریده یوسفی مقدم، سیدعلی سجادی، بهاره سادات يثربي نائيني، فریبا دهقانی، شایان کندری، مرضیه غفاری، محمد اسمعیلی تمندگانی .
با همكاري انجمن علمي و كانون فرهنگى دانشكده معماري و شهرسازي سوره.
جوایز: WA Award cycle 25
Archdaily student design-built worldwide top projects 2017
محل اجرای طرح: دانشکده معماری و شهرسازی سوره
سال ساخت: ۱۳۹۶
مصالح: آهن
مساحت: ۷.۲ مترمربع
نوع سازه: سازه وافل
مدت ساخت: ۶ روز
فرهنگ،اصالت و مهارت،اين سه ركن،پايه هاى هويت معمارى و شهرسازى ملت هاى مختلف هستند، در وضعيت معاصر معمارى و شهرسازى ايران، در حالى كه اين هويت به دلایل پرشمار دچار بحران است، اينفيلوليون كوشش نموده است تا با استفاده از مهارت های طراحی و ساخت ديجيتال،اصالت معمارى ايرانى را بازخوانى نموده و شيوه اى جديد براى ساخت و نمايش هنر ايرانى مقرنس فراهم كند. در اين شيوه، مقرنس تنها وابسته به گوشه ها و كنج ها نيست و ميتواند همچون حركت يك موج در سطوح مختلف پخش و تکثیر شود و دوباره به نقطه آغاز خود بازگردد. مقرنس در اينفيلوليون در ساختارى دايره گون درون مكعبى فرضى قرار گرفته است. همانطور كه در نشانه شناسى مكتب يونگ دايره و مربع نشانه هايى براى كمال و منطق انسانى هستند، در نشانه شناسى هنر اسلامى نيز همنشينى اين دو عنصر یاد آور معانى مقدس و فرا بشرى هستند.
اینفیلولیون، نگاهی دوباره به هنر مقرنس ایرانی و به روز رسانی سازه های دو قوسی (گنبدی شکل) به فرم جدیدی از سازه ی کام وزبانه ایست. این فرم سازه ای علاوه بر یکپارچگی حس سیالیت ، خوانایی نیز به فضا القا می کند. فرم کلی این پاویون همچون قابی از رفتار اجتماعی مخاطبان، چه در میان و چه برون آن است.
از آنجایی که آفرینش فرمی سیال در عین ایستایی در راستای ترجمه ی هنر مقرنس نیازمند بهره گیری از جلوه های بصری متقارن میباشد ، بهینه سازی فرم به صورت الگوریتمیک از این نگرش پیروی کرده است. معرفی فرمی انتزاعی از تصاعد هندسی مقرنس در عین تمرکز بر وحدت کلی و تنظیمات متغیر های ماتریس بهینه سازی فرم، به گونه ای انجام شد تا پاویون نه تنها با تبدیل المان های فضاسازی (سقف به جداره و جداره به کف و برعکس) به الگویی تکرار شونده اشاره کند بلکه نگرش نوینی از ساختار های پر و خالی مقرنس ها در عین رعایت ریتم وحدت گرا باشد. ساختار های هندسی نا متعارفی همچون نوار موبیوس یا بطری کلاین با تمرکز بر اصول محاسباتی مبتنی بر لوپ (چرخه ی تکرار شونده) شکل گرفته اند. ازین رو خاصیت بازگشتی لوپ (چرخه تکرار شونده) موجب تقویت ریتم وحدت گرای شبکه وافل شده است.
بازی نقطه، خط، حجم و فضا سازی پله ای مرکز گرا مقرنس به گونه ایست که گویی رأس طاق را قاب کرده است، با رعایت این اصل که خود قاب، اثر است و اشاره ای استعاری به وحدت دارد. حال آن که در شکل گیری اینفیلولیون قابی پدیدار شد که از درون و برون مخاطبان خود را به تصویر می کشد. گویی اینگونه فرم ها دارای خاصیتی نهان از اصل خویش هستند.
در بستر مطالعات نیازشناسی چندین شاخصه برای نماد دانشکده معماری و شهرسازی سوره اولویت پیدا کردند.ایجاد فضای تعامل ، نشیمن ، نیمه بسته (مجوّف)، متمرکز و هویت مند از معیار های اصلی این المان بود که میبایست محقق می گشت. در پی آغاز روند طراحی هر یک از این شاخصه ها به عناصر فضایی ترجمه شدند. از این رو ساختار سازه ی شبکه ای (پنجره ای) وافل به عنوان عنصر اصلی این مؤلفه ها انتخاب شد. روند 14 روزه ی مطالعات، ایده پردازی، طراحی و ساخت این اثر به وسیله امکانات تکنولوژی طراحی مبتنی بر ساخت دیجیتال (cad ـ cam) امکانپذیر شد. استفاده از ورق های آهن با ضخامت های به دست آمده (توسط کد های تحلیلی نوشته شده در پلتفرم گرس هاپر) برای اعضای سازه ای و غیر سازه ای به پاویون حس و حالی قابل درک در عین پیچیدگی ظاهری داده است.
منتشر شده در شماه 51، بهار96
